Τα έργα «ανάπτυξης» στην Πλατεία Ελευθερίας έχουν ξεκινήσει και σύντομα, μας λένε «θα έχουμε μια νέα πόλη, εκμοντερνισμένη και απαλλαγμένη από την παλιά κυπριακή κουλτούρα και αρχιτεκτονική». Ο πνεύμονας οξυγόνου που βρίσκεται στο κέντρο της Λευκωσίας, στο πάρκο που εφάπτεται της Πλατείας Ελευθερίας, θα εξαφανιστεί.
Το περιβάλλον της παλιάς Λευκωσίας είναι από μόνο του μια ιστορική αναδρομή, μια καταγραφή της κουλτούρας μας και ένα από τα λίγα σημεία της πόλης μας για να οποία μπορούμε να αισθανθούμε περηφάνια. Η ανέγερση μεγάλου καθεδρικού ναού και η αντικατάσταση των παλιών ιστορικών κτιρίων από ευφάνταστα πολυώροφα καφέ, εστιατόρια και καταστήματα δεν οδηγούν, κατά την άποψη μου, στην ανάπτυξη του κέντρου της πόλης μας.
Η ανάπτυξη στην προκειμένη περίπτωση θα έπρεπε να οδηγεί στην αναπαλαίωση, συντήρηση και διατήρηση της ιστορικής πόλης της παλιάς Λευκωσίας. Εάν η πρόφαση για τον «εκσυγχρονισμό» που σχεδιάζεται είναι η προεδρεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα έπρεπε να λάβουμε υπόψη ότι οι ξένοι επισκέπτες μας δεν έρχονται για να δουν την δεξιοτεχνία των σύγχρονων αρχιτεκτόνων. Ας αναλογιστούμε τους λόγους για τους οποίους κάποιος ταξιδεύει στην Αθήνα, στη Ρώμη, στη Μαδρίτη κοκ. Μάλλον για να δει την ιστορικότητα των πόλεων, τα παλαιά κτίρια που χαράχτηκαν στη μνήμη τόσων γενεών και τη γραφικότητα των τοπίων.
Εμείς θα έχουμε να δείξουμε τα σιντριβάνια με τα φωτάκια και τις μεγάλες πλατείες, τους αυτοκινητόδρομους και τα γυάλινα κτίρια γιατί απλά θεωρούμε ότι αυτό θα πει πολιτισμός…
«Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις».
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1911)
Αλεξία Σακαδάκη