Οι γυναίκες της Κύπρου είναι και ικανές και άξιες. Παρόλα αυτά δεν εκπροσωπούνται ισότιμα στα κέντρα λήψεως αποφάσεων με αποτέλεσμα να μην συμμετέχουν στις αποφάσεις που τις αφορούν. Πολλά γίνονται και συζητιούνται για τη βελτίωση της κατάστασης, αλλά η ουσία είναι ότι οι γυναίκες δεν έχουν ρυθμιστικό ρόλο στην κοινωνία. Και όσο δεν γίνεται αυτό, έχουμε πρόβλημα ως κοινωνία.
Στατιστικά, οι γυναίκες πλήττονται περισσότερο από τους άντρες από το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής. Και όμως οι γυναίκες δεν συμμετέχουν ισότιμα στις αποφάσεις που αφορούν την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αποφασίσει ότι για να μπορεί το κάθε κράτος μέλος να απορροφήσει το μέγιστο των Ευρωπαϊκών Κονδυλίων για την ανάκαμψη από την πανδημία θα πρέπει να επικεντρώσει τον στρατηγικό του σχεδιασμό σε δυο πυλώνες: το περιβάλλον και την τεχνολογία. Πόσες γυναίκες συμμετέχουν σήμερα στην ομάδα εργασίας για την ετοιμασία της πρότασης που θα υποβάλει η Κυπριακή Δημοκρατία;
Σε σχέση με το χάσμα των αμοιβών, χρειάζεται μια περαιτέρω προσέγγιση με έμφαση στον τομέα των ευκαιριών. Ενώ ακόμα υπάρχει μεγάλος δρόμος μέχρι την επίτευξη του στόχου που είναι η ίση αμοιβή για ίση εργασία θα πρέπει να εξετάσουμε και το θέμα των ευκαιριών και πως αυτές προβάλλουν συγκριτικά σε άντρες και γυναίκες. Ένα σημαντικό ποσοστό των γυναικών σήμερα έχει ανώτατη εκπαίδευση και εξαιρετικά πανεπιστημιακά αποτελέσματα. Ωστόσο, δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες απασχόλησης με τους άνδρες που έχουν το ίδιο εκπαιδευτικό υπόβαθρο και εμπειρία. Και αυτό, επειδή οι γυναίκες θεωρούνται από την κοινωνία ως οι υπεύθυνες για το μεγάλωμα των παιδιών και την φροντίδα των ηλικιωμένων. Μια γυναίκα που αποφασίζει να έχει παιδί, στις περισσότερες περιπτώσεις, χρειάζεται μια περίοδο για να βιώσει τις προκλήσεις μιας εγκυμοσύνης, να περάσει χρόνο με το μωρό της στους πρώτους μήνες και στη συνέχεια να επιστρέψει στη δουλειά. Αυτό το διάστημα ένας άντρας στην αντίστοιχη περίπτωση, έχει την ευκαιρία να προωθήσει την καριέρα του ή να αυξήσει τον μισθό του. Επομένως ένας άντρας και μια γυναίκα που μπορεί αρχικά να ξεκινούν με ίσους όρους σε μια εργασία, στην πορεία οι όροι γίνονται άνισοι με αδικημένες τις γυναίκες που αποφασίζουν να τεκνοποιήσουν.
Για να ικανοποιήσει τόσο την αντιμετώπιση του μισθολογικού χάσματος όσο και τη διατήρηση των οικογενειακών δεσμών, η Ισλανδία που είναι η χώρα με τα πιο προοδευτικά αποτελέσματα, έχει ρυθμίσει κατάλληλα την υποχρεωτική γονική άδεια για τις μητέρες και τους πατέρες. Η εγγυημένη άδεια πατρότητας, που ψηφίστηκε το 2000 στην Ισλανδία, είχε αξιοσημείωτα αποτελέσματα στην αγορά εργασίας και στο σπίτι.
Η ρύθμιση των ολοήμερων σχολείων, των κέντρων αξιοπρεπούς φιλοξενίας των ηλικιωμένων, η κατάργηση στερεοτύπων μέσω της παιδείας, η πρόληψη στον τομέα των γυναικοκτονιών, της έμφυλης βίας αλλά και η ανάδειξη των γυναικών σε κέντρα λήψεως αποφάσεων, είναι κάποιοι από τους τομείς που χρειάζονται ακόμα πολλή δουλειά.
Τέλος, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο νομοσχέδιο για την παρενοχλητική παρακολούθηση που από το 2017 εκκρεμεί. Είναι ένα νομοσχέδιο που θα μπορούσε να συμβάλει θετικά στην όλη συζήτηση και παρόλο που φαινομενικά υπάρχει κοινή παραδοχή για αυτό, δεν προχωρά δίνοντας μου το δικαίωμα να πιστεύω ότι δεν τυγχάνει πολιτικής προτεραιότητας.
Η ισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι ζητήματα προς ανάπτυξη μια με δυο φορές το χρόνο. Αποτελούν θεμελιώδεις αρχές που χρήζουν συλλογικής προσπάθειας και πολιτικής ωρίμανσης.
*Κοινωνιολόγος
Υποψήφια Βουλεύτρια Λευκωσίας Κινήματος Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών (Νο. 17)