Αν θέλεις πάντως να γίνεις γονιός θα πρέπει να το σκεφτείς ξανά και ξανά. Όχι, τα παιδιά είναι μεγάλη ευλογία και χαρά για το κάθε ζευγάρι. Έλα όμως που αν εργάζεσαι – που το εύχομαι – και δεν είσαι δημόσιος υπάλληλος ή τραπεζικός, τα πράγματα είναι δύσκολα. Διότι ολόκληρο το σύστημα στρέφεται γύρω από τη συγκεκριμένη κατηγορία πολιτών. Όλοι οι άλλοι ιδιωτικοί υπάλληλοι κλπ, δεν απασχολούν την πολιτεία.
Με μεγάλη χαρά μου ανακοίνωσαν σε ένα σχολείο ότι από την επόμενη σχολική χρονιά, το κοινοτικό σχολείο θα εργάζεται μέχρι και τις 2:45μμ για να ανταποκριθεί στις ανάγκες των γονιών που σχολνάνε μέχρι εκείνη την ώρα. Και οι υπόλοιποι; Δεν έχουν οι υπόλοιποι γονείς δικαίωμα σε αυτή την κοινωνία; Πόσο νοιάζεται το κράτος για να αντιμετωπίσει αυτή την σημαντική δυσκολία των ανθρώπων που εργάζονται μέχρι αργά και ταυτόχρονα θέλουν να παρέχουν στα παιδιά τους ποιοτική παιδεία;
Τα κοινοτικά, οι λέσχες κλπ λειτουργούν υπό την ευθύνη των συνδέσμων γονέων (που κάποτε ενδιαφέρονται και άλλωτε όχι ιδιαίτερα), των τοπικών αρχών, του γραφείου ευημερίας κλπ και όχι υπό την ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας υπό μια σφαιρική και ολιστική προσέγγιση. Λίγο τσαπατσούλικα δηλαδή, λες και η παιδεία ξεκινά μετά τα 5 και πιο πριν χρειάζονται απλά επίβλεψη για να μπορούν οι γονείς να δουλεύουν. Δεν υπάρχει σαφήνεια σε σχέση με το ποιος αναλαμβάνει τι και ποιοι αποφασίζουν.
Στη δική μας περίπτωση το κοινοτικό μας σχολείο λειτουργούσε παράνομα (ναι συμβαίνει και αυτό!) και ενημερωθήκαμε λίγο πριν το καλοκαίρι ότι ενδεχομένως να αλλάξει το ωράριο για την νέα σχολική περίοδο. Και τι να έκανα τότε; Εγγραφή σε άλλο σχολείο δεν μπορούσαμε να κάνουμε, αλλά μέχρι και σήμερα δεν έχουμε επίσημη ενημέρωση από τον σύνδεσμο γονέων για το τι μέλλει γενέσθαι. Λίγες μέρες πριν να ανοίξουν τα σχολεία και δεν ξέρουμε τι θα γίνει με το σχολείο. Οι γονείς που έκαναν τις εγγραφές τους στο χρόνο που καθορίζει το Υπουργείο, έμειναν τώρα εκτεθειμένοι. Παρόλο που ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού και η Υπουργός Εργασίας είναι ενήμεροι, κανείς δεν ανέλαβε μέχρι σήμερα την ευθύνη για να διευθετήσει το θέμα.
Αυτό που εισηγούμαι είναι να συγκεντρώσει το Υπουργείο Παιδείας τη λειτουργία των ολοήμερων, κοινοτικών και λεσχών και να βάλει γερά θεμέλια στις νέες γενιές. Με στρατηγικό σχεδιασμό, προσεγμένη κοινωνική πολιτική για στήριξη της σύγχρονης οικογένειας, ποιοτική παιδεία και ολοκληρωμένη προσέγγιση θα μπορέσει να παράξει ανθρώπους ικανούς να δημιουργήσουν και να ανακαλύψουν νέα πράγματα.
Αυτή η κοινωνία πρέπει επιτέλους να σταματήσει να στηρίζεται στις γιαγιάδες και τους παππούδες.