Μήπως είναι η ώρα μιας άλλης καθημερινότητας;

Η απότομη αλλαγή της καθημερινότητας μας και η αναγκαστική κοινωνική αποστασιοποίηση για την πρόληψη της εξάπλωσης του κορωνοϊού, αναπόφευκτα οδηγούν στην επαναξιολόγηση του τρόπου ζωής μας. Ίσως τώρα να έφτασε η ώρα να ανοίξει ο διάλογος για κοινωνικές αλλαγές που θα ωφελέσουν τόσο τον άνθρωπο όσο και το περιβάλλον. Είναι η στιγμή που πρέπει όλοι οι φορείς, πολίτες και πολιτικοί, να σκεφτούν σοβαρά την αξιοποίηση της ευκαιρίας που μας δίνεται, για να αλλάξουμε ριζικά τις κοινωνικές δομές και να ανατρέψουμε γεγονότα και καταστάσεις που δυσχεραίνουν την ποιότητα ζωής μας και επιβαρύνουν το περιβάλλον.
Σε συνθήκες καραντίνας ξαφνικά οι γειτονιές γέμισαν με κόσμο: ποδηλάτες, παιδιά, γονείς, έφηβους και ηλικιωμένους. Γνωρίζονται μεταξύ τους γείτονες που μένουν δίπλα – δίπλα εδώ και χρόνια και δεν είχαν τον χρόνο να ανταλλάξουν μια φιλική κουβέντα. Συνειδητοποιούμε πόση ανάγκη έχουμε τη φύση και πόσο χρήσιμο είναι να έχουν οι γειτονιές μας χώρους πρασίνου, πάρκα, πεζοδρόμια και ποδηλατόδρομους. Η τοπική αυτοδιοίκηση θα πρέπει να αντιληφθεί αυτή τη στιγμή, πόση αξία έχουν τα δέντρα στις γειτονιές και αντί να τα κατακρεουργεί, να τα αυξήσει για να γεμίσουν οι γειτονιές πράσινο. Δεν χρειαζόμαστε άλλους δρόμους για τα αυτοκίνητα. Χρειαζόμαστε χώρους για να κυκλοφορούν οι άνθρωποι, χωρίς να ανησυχούν για την ποιότητα του αέρα που ρυπαίνεται από τα πολλά αυτοκίνητα ή τον κίνδυνο να βρεθούν κάτω από τα αυτοκίνητα.
Για να έχει όμως επιτυχία ένα τέτοιο σύστημα, απαραίτητη προϋπόθεση είναι ο χρόνος. Ξαφνικά λόγω της παγκόσμιας πανδημίας σταμάτησαν τα ρολόγια και οι άνθρωποι έχουν χρόνο. Έχουν χρόνο για να περπατήσουν, να αναπνεύσουν, να συναναστραφούν με την οικογένεια τους σε πιο ανθρώπινους ρυθμούς και με περισσότερη προσοχή. Σε αυτό το νέο κοινωνικό σύστημα λοιπόν, θα πρέπει να συζητηθεί η πρόταση που και το Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα έχει εισηγηθεί, για προγράμματα μείωσης του χρόνου εργασίας (από 8 ώρες την ημέρα σε 5 ή 6). Με αυτό τον τρόπο, οι άνθρωποι θα έχουν χρόνο να ασχοληθούν με αυτά που αγαπούν (την οικογένεια, τους φίλους, γυμναστική, τέχνες, ανάπτυξη δεξιοτήτων) και η ζωή τους θα ξεφύγει από την μηχανική ρουτίνα που μέχρι πρότεινος βίωναν.
Πολλοί αναρωτιούνται πότε η ζωή θα επανέλθει στους «φυσιολογικούς» ρυθμούς μετά την κρίση του COVID-19. Αυτό που πρέπει να συζητήσουμε είναι πως μπορούμε να αξιοποιήσουμε αυτήν την ευκαιρία για να μάθουμε από τα λάθη μας και να χτίσουμε κάτι καλύτερο, για την κοινωνία και το περιβάλλον.