Η έξοδος από το μνημόνιο δεν έλυσε τα προβλήματα που προέκυψαν από την οικονομική κρίση και τα οικονομικά σκάνδαλα. Μεγάλη μερίδα του πληθυσμού συνεχίζει να παλεύει καθημερινά για την επιβίωση της. Τα ποσοστά ανεργίας είναι αυξημένα χωρίς να υπάρχει ουσιαστικό στρατηγικό σχέδιο για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Ο αριθμός των ανέργων καταδεικνύει την ανυπαρξία πολιτικών που να διασφαλίζουν τις ανάγκες της κυπριακής αγοράς και αδυναμία αντίληψης των κοινωνικών προεκτάσεων της ανεργίας.
Οι νέες και οι νέοι μας φεύγουν στο εξωτερικό για να βρουν ένα καλύτερο μέλλον εφόσον το κράτος αδυνατεί να τους αξιοποιήσει και να τους προσφέρει σιγουριά, ενώ τα φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας όπως η βία στην οικογένεια, η σεξουαλική βία, ο αλκοολισμός και η χρήση ναρκωτικών αυξάνονται ραγδαία. Η οικονομική κρίση επιδείνωσε τα φαινόμενα αυτά. Ο θεσμός της οικογένειας δεν βρήκε την απαραίτητη κρατική στήριξη για να καταφέρει να ανταπεξέλθει των δύσκολων χρόνων που διανύουμε. Αντίθετα, τα επιδόματα τέκνου, μονογονιών και άλλα περιορίζονται.
Η απουσία ενός Γενικού Σχεδίου Υγείας που να εξασφαλίζει την ισότιμη πρόσβαση σε νοσοκομεία και φάρμακα για όλους τους πολίτες, δεν επιλύθηκε με την έξοδο από το μνημόνιο. Αντίθετα, όσο βαθαίνει η οικονομική κρίση ο τομέας της υγείας επιδεινώνεται.
Η νομοθεσία για τις εκποιήσεις περιουσιών αναμένεται να επιφέρει ακόμα πιο έντονες κοινωνικές αναταράξεις. Οικογένειες θα χάσουν τα σπίτια τους και θα βρεθούν στους δρόμους με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει. Οι επιπτώσεις στην κοινωνία θα είναι αλυσιδωτές εφ’ όσον θα επηρεαστούν πέραν των δανειοληπτών και οι εγγυητές. Η πολιτική της σκληρής λιτότητας επηρέασε ήδη τις ανθρώπινες σχέσεις δημιουργώντας εντάσεις, οργή, δυσπιστία και ανασφάλεια που οδηγούν τους ανθρώπους σε αντικοινωνικές συμπεριφορές. Η επίρριψη ευθυνών του ενός προς τον άλλο είναι η εύκολη λύση στην προσπάθεια αντιμετώπισης των οικονομικών προβλημάτων και η ανησυχία είναι ότι η έκρηξη στις ανθρώπινες σχέσεις θα επέλθει με την έναρξη των εκποιήσεων περιουσιών.
Οι νέοι χάνουν τις ελπίδες τους για εξεύρεση εργασίας, πολλά νοικοκυριά γονατίζουν από δυσβάστακτες φορολογίες και χρεώσεις ενώ οι ευάλωτες ομάδες γίνονται θύματα της κρίσης λόγω των αποκοπών των επιδομάτων. Η φτώχεια διευρύνεται και μαζί μειώνεται η ποιότητα ζωής των ανθρώπων. Οι τομείς της παιδείας, της υγείας και της ασφάλειας υποβαθμίζονται ως αποτέλεσμα των «αναγκαστικών» περικοπών.
Και όμως οι κυβερνώντες πανηγυρίζουν για την έξοδο από το μνημόνιο.