Με ενδιαφέρον παρακολούθησα τις έντονες ανησυχίες του Ινστιτούτου Δημογραφικής και Μεταναστευτικής Πολιτικής για τη μείωση του πληθυσμού των Ελληνοκυπρίων που μάλιστα κινδυνεύουν να γίνουν μειονότητα. Το φαινόμενο παρουσιάστηκε ως τραγικό και πως θα πρέπει να ανησυχήσει την Κυβέρνηση μια τέτοια «αποκάλυψη» – γιατί περί αποκαλύψεως πρόκειται σύμφωνα με την έκφραση έκπληξης κατά την παρουσίαση της δημογραφίας της Κύπρου.
Αυτή η «αποκάλυψη» δεν θα έπρεπε να ξαφνιάζει κανένα. Οι κυβερνήσεις μας ουδέποτε συμπεριέλαβαν στην ατζέντα τους την δημογραφία του νησιού. Παρακολουθούμε διαχρονικά τον Αττίλα να εφαρμόζει ένα σχέδιο μετακίνησης πληθυσμού από την Τουρκία στην κατεχόμενη Κύπρο, αλλά οι ηγέτες μας δεν έθεσαν ποτέ σε εφαρμογή ένα στρατηγικό προγραμματισμό για “επιθετική” αντιμετώπιση του θέματος.
Το ξάφνιασμα στην ενημέρωση για την υπογεννητικότητα στο νησί μας με βρίσκει εντελώς άναυδη. Οι αριθμοί των γεννήσεων είναι πολύ εύκολο να καταγραφούν και δεν υπήρξαν ποτέ μυστικοί προς τους κυβερνώντες. Τι προκαλεί τόση έκπληξη δεν μπορώ να καταλάβω. Η υπογεννητικότητα είναι μέρος της έλλειψης πολιτικών που να στηρίζουν την οικογένεια και τους εργαζόμενους γονείς. Πού να πάει να εργαστεί μια μάνα και ένας πατέρας με περισσότερα από ένα παιδιά; Ο ένας εκ των δυο θα αναγκαστεί να παραμείνει στο σπίτι για να φροντίσει τις ανάγκες των παιδιών, κάτι το οποίο στις μέρες μας είναι πολυτέλεια.
Ξεκινώντας από την διαδικασία της εγκυμοσύνης μέχρι και τον τοκετό – λόγω έλλειψης πολιτικών για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη – το κάθε ζευγάρι εύλογα βάζει φραγμούς στο βιολογικό του ρολόι. Ας μην αναφερθούμε στα έξοδα των νηπιαγωγείων, της αγοράς ειδών ένδυσης και υπόδησης, την εκπαίδευση και την ψυχαγωγία των παιδιών… Όλα αυτά αποτελούν ένα τεράστιο βουνό στα μάτια κάθε νέου ζευγαριού.
Διερωτώμαι ακόμα για την έκπληξη όσο αφορά τις «αποκαλύψεις» για την εμπορία προσώπων, που σύμφωνα με την παρουσίαση που έγινε από το Ινστιτούτο Δημογραφικής και Μεταναστευτικής Πολιτικής αποτελεί μέρος του προβλήματος μείωσης του Ελληνοκυπριακού πληθυσμού. Η ουσία της σωματεμπορίας δεν νομίζω να είναι η μείωση του δικού μας πληθυσμού, αλλά η παράνομη διακίνηση και εκμετάλλευση ανθρώπων που βρίσκονται σε ανάγκη, για να «εξυπηρετήσουν» τις ορέξεις και τα συμφέροντα των οποιονδήποτε. Ας είναι όμως να αντιμετωπίσουμε την εμπορία προσώπων, έστω γιατί πλήττει τα συμφέροντα μας αρκεί να εφαρμοστούν επιτέλους πολιτικές καταστολής και ελέγχου αυτού του εγκλήματος.
Εν κατακλείδι, θεωρώ ότι το πρόβλημα μας δεν είναι οι αλλοδαποί, οι ξένοι εργάτες, οι υπήκοοι τρίτων χωρών κλπ, αλλά η έλλειψη σοβαρής και υπεύθυνης στρατηγικής από την πολιτική μας ηγεσία. Οι κυβερνήσεις μας υστερούν στη λήψη αποφάσεων και έρχονται εκ των υστέρων να ρίξουν τις ευθύνες σε τρίτους και στους έξω για να αποποιηθούν των ευθυνών τους.
Αλεξία Σακαδάκη
Κοινωνιολόγος – Πολιτικός Επιστήμονας