Η εκστρατεία του Συμβουλίου της Ευρώπης για τον τερματισμό της σεξουαλικής βίας κατά των παιδιών ξεκίνησε το 2010 και προειδοποιεί ότι ένα στα πέντε παιδιά είναι θύμα σεξουαλικής βίας από συγγενικά ή φιλικά προς την οικογένεια άτομα. Το φαινόμενο αυτό δυστυχώς αφορά και την κυπριακή κοινωνία, όπου υπάρχει ένα μεγάλο ταμπού γύρω από το θέμα, ως εκ τούτου δεν υπάρχουν καταγεγραμμένα στοιχεία.
Η παραδοχή κατά αρχήν από το ίδιο το θύμα θα πρέπει να είναι το πρώτο σημείο που θα απασχολήσει την εθνική ομάδα. Το πρώτο και βασικό σημείο είναι η ψυχολογική προσέγγιση του θύματος με την εκπαίδευση όλων των παιδιών για τα δικαιώματα τους, αλλά και για τις μεθόδους ενημέρωσης με υποδομές από το ίδιο το κράτος. Είναι βασικό να παρέχει το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού Κοινωνιολόγους και Ψυχολόγους στις σχολικές μονάδες και αυτό έχει ειπωθεί επανειλημμένα. Οι ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας απαιτούν μια πιο ουσιαστική στήριξη από τη σχολική κοινότητα.
Το δεύτερο πιο σημαντικό σημείο που θα πρέπει να απασχολήσει είναι η εκπαίδευση των ίδιων των γονέων. Η κοινωνική απόκλιση και η κοινωνική κατακραυγή, φαίνεται να απασχολούν ακόμα και σήμερα τους γονείς, που πιθανώς να προτιμούν να κρατήσουν ως επτασφράγιστο μυστικό περιστατικά σεξουαλικής βίας κατά των παιδιών τους. Μια τέτοια πρακτική διαλύει ακόμα περισσότερο την παιδική ψυχολογία και ταυτόχρονα επιτρέπει στους αρρωστημένους θύτες να συνεχίσουν – αλλοίμονο!- την ίδια συμπεριφορά είτε στο ίδιο θύμα είτε σε άλλα.
Εύχομαι ότι με τη συλλογή δεδομένων από την Κύπρο, που ευτυχώς ξεκινά τώρα με την εκστρατεία του Συμβουλίου της Ευρώπης, θα σηματοδοτηθεί η αρχή για τον τερματισμό της σεξουαλικής βίας κατά των παιδιών στην Κύπρο. «Ένα στα πέντε» είναι απαράδεκτο και δεν σηκώνει άλλες αναβολές.
Αλεξία Σακαδάκη
Γενική Γραμματέας Νεολαίας Οικολόγων
Κοινωνικός και Πολιτικός Επιστήμονας